Dag 14. Vliegreis terug naar Nederland

19-04-2017

Vandaag staat helemaal niks op het programma. Ja, ik ga vandaag naar Edinburgh Castle, het kasteel heeft niks met de serie te maken maar het is zéker een bezoekje waard. Na het ontbijt nam ik een heerlijke douche. Ik pakte alles in en checkte de kamer wel 3x zodat ik zeker weet dat ik niks vergeten ben. Ik liep naar beneden en legde de sleutel op de balie. Helaas was de aardige man nergens te bekennen en kon dus geen gedag zeggen.. Ik zal een goede beoordeling achterlaten op TripAdvisor, want ik heb erg genoten van mijn verblijf in het Dorstan Guest House.

Ik nam de bus naar Edinburgh Castle, het was vanaf de bushalte wel nog een stukje lopen naar het kasteel en op het laatste stukje ook nog steil omhoog. Maar toen ik aankwam bij het grote plein, wauw! Heel veel mensen en standbeelden langs de kant en wat een uitzicht! Ik kon zo ver kijken, echt niet normaal. Het kasteel staat namelijk op een hele hoge klif. Ik had voordat mijn reis begon, thuis al een e-ticket gekocht, zodat ik zo kon doorlopen. Je kan kiezen om een audiotour te doen, maar daar had ik helaas geen tijd voor. Ik besloot om de tour te doen die op de binnenplaats plaats vond. Die tour duurt maar zo’n 30 minuten. Onze gids had een geweldig Schots accent en kon alles goed uitleggen. Aan het eind van de tour kwamen we bij het deel waar de Scottish National War Memorial is. De gids vertelde dat het daar ten strengste verboden is om foto’s te maken. Ik besloot na de tour daar naar toe te gaan. Ik vond het heel erg bijzonder en treurig tegelijkertijd. Op de binnenplaats staan veel kanonnen, maar de gids vertelde dat die eigenlijk maar weinig zijn gebruikt. Ook vertelde de gids dat er 7 ‘hindernissen’ zijn waarmee het kasteel wordt verdedigd.

Na de tour begon ik trek te krijgen en liep naar de Red Coat Café. Daar bestelde ik een heerlijke smoothie. Hierna besloot ik om terug te lopen naar de bushalte om de bus te pakken naar Edinburgh Airport. Hiervoor moest ik een steil straatje omlaag naar de Waverley Bridge. Om vervolgens de Airlink 100 naar het vliegveld te pakken. In de Airlink 100 werden duidelijk de bushaltes aangegeven en je kon goed je bagage kwijt in de bagagevakken. Aangekomen bij Edinburgh Airport, volgde ik de bordjes naar de Departures. Ik kwam aan bij de grote hal waar alle winkels zijn, ik was lekker vroeg. Na een halfuurtje zag ik op het informatiebord welke gate ik moest hebben, ik moest naar gate 1. Daar kwam ik een grote groep Nederlanders tegen met gele regenjassen aan, ik denk een groep studenten.

Toen we mochten boarden merkte ik pas hoe groot die groep was. Ik zat een beetje achteraan in het vliegtuig naast een Engelsman. Ik was best moe en besloot te gaan slapen. Toen ik wakker werd zag ik dat iedereen om mij heen een box kreeg met een sandwich er in en water. Omdat ik sliep hebben ze mij natuurlijk niet gegeven. Ik vroeg aan een steward of ik er ook eentje mocht. “Natuurlijk krijg jij er ook een”, zei de steward. De sandwich was heerlijk, het water zat in een plastic zakje, nog nooit gezien. Voordat ik het wist werd al omgeroepen dat we gingen landen. Ik zette mijn horloge goed en klapte de tafel in. Bij de landingsbaan stond een bus klaar om ons naar het vliegveld te brengen. De bus zat bom vol dus ik moest staan. Aangekomen bij de bagageband duurde het heel lang totdat de bagage van onze groep kwam. Mijn backpack kwam als een van de eerste aan. Ik liep met mijn spullen naar beneden om de trein te pakken naar huis. Mijn zus appte me dat ze mij wil komen ophalen bij het station, super lief van haar. We hadden nog even gepraat over mijn avontuur en daarna besloot ik om een pizza te bestellen en te slapen. Ik was heel moe.