09-04-2017
Ook vandaag stond ik vroeg op want ik moest uitchecken bij het West Port hotel. Het uitchecken verliep prima, eigenlijk gewoon de sleutel
afleveren. De wekker ging vandaag om 06.30 zodat ik genoeg tijd had om al mijn spullen in te pakken en ook te ontbijten. Toen ik naar beneden ging voor het ontbijt was ik éigenlijk iets te
vroeg, maar dat maakte de eigenaresse helemaal niet uit. Opnieuw bestelde ik scrambled egg on a toast, heerlijk! Volgens mijn planning moest ik de trein van 09.24 naar Glasgow Queen street
pakken, het station van Linlithgow ligt een klein stukje verder dan Linlithgow Palace, zo’n 13 minuten lopen vanaf het West Post Hotel. Ik moest wel goed opletten want om bij het station te
komen moest ik achterlangs het Star & Garter Hotel en dan het paadje volgen. De ticketmachine van Scotrail op het station was heel duidelijk, op het scherm kies je je bestemming door op
de letters te klikken, of je ziet je bestemming al staan, je kiest of je een single of return wilt en vervolgens kan je dan betalen met je pinpas. Op de displays kan je goed zien wanneer je
uit moet stappen, ook heeft Scotrail een eigen app, maar ik had de Traveline Scotland app gebruikt. De treinreis duurde ongeveer 30 minuten. Het plan was om dan de bus te pakken naar
Pollokshaws, maar het duurde helaas te lang voordat ik de halte had gevonden. Gelukkig haalde ik de volgende bus wel. Voor de bussen in en rond de grotere steden van First Scotland kun je
alleen maar gepast betalen, een rit kost 1.60 pond. De buschauffeurs hebben namelijk geen wisselgeld. Omdat dit mijn eerste First Scotland busrit was wist ik dat echter nog niet, maar de
aardige buschauffeur liet mij evengoed gewoon instappen. Hij begreep dat wel. Na een rit van zo’n 21 minuten kwam de bus aan bij Pollok Country Park, de bus stopte voor het park.
Het Pollok Country Park werd in Outlander gebruikt voor scènes waarbij Claire opzoek gaat naar kruiden en als het landgoed rondom Castle Leoch. Ik had verwacht dat ik dan na het oversteken
ook écht in het park was, maar toen zag ik een bordje dat ik eerst nog 1 kilometer moest lopen.. Tijdens de wandeling kwam ik een paar Schotse stieren tegen die mij ook nog eens recht
aankeken, mooie dieren. Ik kwam eindelijk aan bij het Pollok House waar ik hartelijk ontvangen werd. Hoewel de tuin geloof ik gratis is, wilde ik ook het huis bezoeken, daarvoor moest ik wel
een ticket voor kopen. De super aardige dames die er werkten zeiden dat ik mijn backpack bij hun mocht neerzetten in de tussentijd, super! Ik vertelde dat ik een Outlander fan ben en ik was
benieuwd wat er hier precies was gefilmd. Het meisje vertelde dat ze op de dag dat ze hier filmden hier was en dat ze verschillende scènes hier hebben gefilmd en dat ze nepbomen en struiken
hadden neergezet. Ik liet haar mijn map zien en ze vond het prachtig. Het meisje vertelde mij dat er een restaurant is in Glasgow waar Sam Heughan wel eens wat komt eten, genaamd Epicures
Glasgow, en het bleek ook nog niet ver te lopen zijn vanaf mijn hotel. Ssstt.! Het meisje vertelde mij ook dat er elk uur een rondleiding wordt gegeven in het huis en aangezien het op dat
moment 11.12 was besloot ik de tuin te bekijken, wat een grote tuin en vandaag was het ook weer prachtig weer! Ik moest al snel terugkeren naar het huis voor de tour. Ik had geluk, ik had de
laatste wasknijper, jaja, de wasknijpers die ze vroeger gebruikte om quilts op te hangen. Een leuk, lief vrouwtje gaf de rondleiding, er werken hier veel vrijwilligers overigens. Ik kon goed
merken dat de vrouw de rondleiding gaf met plezier en passie. Nadat de tour afgelopen was besloot ik weer terug te gaan naar de tuin. Ik denk dat ik slechts een klein deel van het hele park
heb gezien, het is echt heel groot. Ik zag dat de lucht werd bedekt met grijze wolken en besloot om de bus te pakken naar mijn volgende locatie: George Square Glasgow, de scène waar Frank
spontaan opnieuw de hand vraagt van Claire. Hiervoor moet je, wanneer je voor de City Chambers staat er links of rechts omheen totdat je in het midden uitkomt op John street, hier hebben ze
de opnames gedaan. Ik herkende het meteen en heb veel foto’s gemaakt.
En ik had nog meer mazzel, de bus die ik moest nemen stond al klaar en de buschauffeur stond voor de bus te roken. Ik vroeg hem voor de zekerheid of deze bus echt naar de juiste halte gaat, hij keek met mij mee op zijn telefoon om het dubbel te checken, echt heel aardig. Hij zou mij laten weten wanneer we er waren. Aangekomen bij de bushalte was het nog maar 3 minuutjes lopen naar de Belhaven Hotel. Omdat ik bij het West Port Hotel met de Maestro kaart kon betalen, dacht ik dat dat hier ook kon, maar helaas. Houd hier rekening mee. Gelukkig hadden mijn moeder en ik alle hotels van te voren al verzekerd met haar creditcard via Booking.com. De man achter de desk was heel behulpzaam. Hij vroeg aan mij hoelang ik in Schotland ben voor vakantie, ik liet hem mijn map zien en ook hij zei dat het goed georganiseerd is. Hij dacht eerst dat ik het via een boekingssite heb geregeld, maar nee, helemaal zelf gepland. Ook hem vertelde ik dat ik een Outlander fan ben en dat ik van een meisje heb gehoord dat Sam Heughan wel eens eet in het restaurant Epicures Glasgow. We maakte grapjes dat ik hem misschien wel eens tegen zou kunnen komen. De man wees mij mijn kamer met de apart gelegen privé badkamer. De kamer zag er prima uit, overigens zag het hele pand er prachtig uit! Nadat hij mij wees hoe het slot werkt van de kamer besloot ik een hapje te gaan eten bij Epicures Glasgow, niet om Sam Heughan natuurlijk maar omdat ik de menukaart had gezien. De man bij de desk printte voor mij de Google Maps looproute uit, het bleek maar 11 minuutjes lopen van het hotel vandaan. Echt aardig van hem. Op die manier kon ik het restaurant makkelijk vinden. Ik had echt heerlijk gegeten bij Epicures Glasgow, spaghetti met lekkere gehaktballen. Echt een aanrader, ook voor niet Outlander fans! Natuurlijk wist ik dat Sam Heughan er niet kon zijn omdat ze in Afrika aan het filmen zijn voor seizoen 3. Rond 20.00 uur besloot ik terug te gaan naar het hotel, het weer was ineens omgeslagen naar een harde wind en motregen. Aangekomen bij het hotel vroeg de medewerker of ik het had kunnen vinden, ik zei: “ja, maar geen Sam Heughan helaas”, ik kon het ook niet laten om eens navraag te doen bij een van de medewerkers of Sam Heughan hier inderdaad wel eens komt eten, gewoon uit nieuwsgierigheid, maar die wisten het niet. Toen maakte de man achter de desk een hele goede opmerking: “misschien eet Sam Heughan wel hier omdat hij hier niet zo bekend is”. Dat vond ik echt een hele goede opmerking. Maar ik ging vooral naar Epicures Glasgow voor het heerlijke eten, wel of geen Sam Heughan. Hierna ging ik lekker naar bed.